عملیات طوفان الاقصی، همه نقشه های رژیم صهیونیستی از جمله توطئه کوچاندن فلسطینیان را ناکام گذاشت

به گزارش خبرگزاری بین المللی قدس (قدسنا) به نقل از روزنامه اینترنتی رأی الیوم، عطوان تحلیلگر سرشناس عرب با طرح این مقدمه که «چرا با بازگشت بلینکن به منطقه، طرح  آواره سازی فلسطینیان از کرانه باختری و نوار غزه دوباره بر سر زبانها افتاده است؟ آیا مصر و اردن در نهایت تسلیم خواهند شد؟ پاسخ طرف فلسطینی در حال و آینده چه خواهد بود؟ پیش بینی های ما چیست؟» نوشت:

راکد کردن پرونده آواره سازی آوارگان فلسطینی در کرانه باختری و نوار غزه و خارج شدنش از سرفصل موضوعات اساسی طی این روزها به معنای آن نیست که دیگر بر سر میزهای مذاکره خواه در نشستهای مربوط به آتش بس های موقت یا در اتاقهای تدوین نقشه های راهبردی در امور خاورمیانه در جهان غرب مطرح نمی شود چرا که جنگ نسل کشی و پاکسازی قومیتی توسط اسرائیل در وهله نخست در نوار غزه و در وهله دوم در کرانه باختری برای اجرای هرچه سریع همین نقشه است.

آنچه که ما را به این نتیجه می رساند چندین موضوع است که مهمترینش بازگشت آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا و صحنه گردان این پرونده و یکی از برجسته ترین مشتاقان اجرای این نقشه به منطقه خاورمیانه پس از غیبت طولانی و پس از شنیده شدن صداهای شماری از نمایندگان در مجلس نمایندگان آمریکاست که درخواست کرده اند کمکهای مالی آمریکا به برخی از کشورهای عربی به میزان موافقت یا مخالفتشان با این طرح منوط شود.

در این میان، از یک طرف فشارها و از طرف دیگر تطمیع  های مالی (سیاست چماق و هویج) از جانب آمریکا و کشورهای اروپایی به کشورهای اولا مورد هدف و منظور در اینجا اردن و مصر افزایش یافته است حال سئوال اینجاست به غیر از اردن و آمریکا چه کشورهای دیگری از آمریکا کمکهای میلیاردی دریافت می کنند؟

آواره سازی آوارگان فلسطینی از کرانه باختری و نوار غزه که اردوگاههای آنان در فهرست «پرورشگاههای افراط گرایی» و «کارگاههای تولید مقاومت» گنجانده شده در وهله نخست یک طرح اسرائیلی است که پس از رسیدن دولت فاشیست کنونی به حکومت در فلسطین اشغالی و در پیش گرفتن سیاست الحاق کرانه باختری و نوار غزه به اسرائیل بعد از، از بین بردن تراکم جمعیت فلسطینیان در این دو منطقه به مرحله بسیج کردن و بازارگرمی آن در اروپا و آمریکا رسید و اسرائیل در سایه دولت لیکود می خواهد کرانه باختری و نوار غزه یا بدون جمعیت و یا با کمترین تعداد ممکن باشند.

شورای امنیت ملی مصر با طرح آواره سازی که بلیکنِ دلّال در سفر به قاهره برای آن تبلیغ می کند به شدت مخالفت کرده است. بلینکن انتظار دارد این طرح در مصر تصویب شود و طرحش شامل شامل نقشه های جداگانه ای برای ایجاد «شهر چادرها» در زمینهایی است که بر روی آن شهرک (صهیونیست نشین) یامیت در سینا احداث شده بود.

بلیکن انتظار دارد مصر با این نقشه به عللی که به علاقه قاهره برای تثبیت امنیت مصر و سیاست قطع ارتباط نظامی با مسئله فلسطین ارتباط مربوط می شود، موافقت کند اما مهم ترین موضوع مخالفت ملت ریشه دار و اصیل مصر با هرگونه طرحی برای کوچ اجباری به خاک مصر و حمایت مطلقش از خاستگاههای ملی و اسلامی و عربی برادرانش در فلسطین اشغالی است.

به اردن می پردازیم که با خطر کوچ اجباری میلیونها فلسطینی ساکن کرانه باختری به این کشور و ایجاد سرزمین جایگزین و از بین بردن ترکیب جمعیتی پایدار و اهل همزیستی در اردن روبروست.  نکته تأمل برانگیز آن است که مقامات اردنی که اطلاعات ریز و مفصلی درباره این طرح دارند و این اطلاعات را نیز بلیکن در سفر سابقش به امان به مقامات اردنی داده است و سفر او نیز به امان در چارچوب سفرش به چند پایتخت عربی انجام شد تا برای طرح کوچ اجباری بازارگرمی کند؛ بر انتقاداتشان افزوده اند و تدابیر عملی اتخاذ کرده اند که به تیره شدن روابطشان با دولت اشغالگر منجر شده است.

بررسی لغو توافقنامه واردات گاز دزدی اسرائیل به ارزش 15 میلیارد دلار و راکد گذاشتن یک توافق دیگر زیر نظر دولت امارات با عنوان انرژی برق در برابر آب اسرائیل از جمله این اقدامات است حال آنکه این آب به سرقت رفته از اردن است که در پیمان وادی عربه نیز بر آن صحه گذاشته شده است.

ایمن الصفدی وزیر خارجه اردن ناگهان از «نرمش» دیپلماتیکش دست برداشته و به یک تندروی سرسخت و کشنده تبدیل شده است و از شیوه ای که طی دهها سال همه دولتهای سابق و کنونی پیروی می کردند هنگام تجاوز اسرائیل به نوار غزه  خارج شد و در نشست گفتگوی منامه که سکوی ترویج معامله قرن بود هشدار داد «اردن که با اسرائیل از سال 1994 میلادی پیمان صلح دارد هر آنچه را که لازم است انجام خواهد داد تا جلوی کوچ اجباری فلسطینیان به اردن یا سینای مصر را بگیرد» و  افزود «به هیچ وجه اجازه کوچ اجباری را نخواهیم داد علاوه براینکه یک جنایت جنگی است و تهدیدی مستقیم برای امنیت ملی ماست و هر آنچه لازم باشد برای متوقف کردن آن انجام خواهیم داد» اما عبد الله دوم شاه اردن در نامه ای به مناسبت روز ابراز همبستگی جهانی با ملت فلسطین گفت: «اقدام اسرائیل به ادامه کشتار و ویرانگری و تلاشهای آواره سازی فلسطینیان در نوار غزه به چالش طلبی قانون بین الملل و قانون بشردوستانه است و موجب چرخه های بیشتر خشونت و ویرانگری در منطقه خواهد شد» و آنچه را که شاه اردن در این پیام نگفت اما قبلا در دیداری با ما گفته بود آن بود که «کوچاندن فلسطینیان به اردن، اعلان جنگ قلمداد می شود که اردن در مقابله با آن به هر بهایی که شده است تردید نخواهد کرد».

طرح اسرائیل برای کوچاندن که مورد حمایت آمریکا و برخی کشورهای اروپایی و اعراب وابسته به آنهاست به اجرا در نخواهد آمد و به علل متعدد نکبت دومی نخواهد شد و برجسته ترین این علل نیز مخالفت ملت فلسطین با این طرح و آمادگی اش برای شهادت است تا جلوی اجرای آن خواه در کرانه باختری یا نوار غزه گرفته شود زیرا ممکن نیست مؤمن از یک سوراخ دوبار گزیده شود و مهم تر اینکه ملت فلسطین دیگر مانند سال 1948 میلادی بی دفاع و بدون امکانات نیست و جنبشهای مقاومت در نوار غزه حضور دارند که دارای اراده و عوامل قدرت هستند و در کرانه باختری نیز انتفاضه مسلحانه شریف و جان نثار در کرانه باختری وجود دارد و بالاتر از همه اینکه ملت فلسطین کاملا اعتمادش را به دولتهای عربی همدست با طرح صهیونیسم از دست داده و فقط به خودش متکی است.

آمریکایی ها مصر را گرسنه نگه داشته اند و اردن را غرق در بدهی و پایگاه کرده اند تا زمینه تحمیل طرحهای کوچ اجباری را فراهم آورند و اگر قدرتمندانه برای مقابله و خنثی سازی آن اقدام نشود سرنوشت دو کشور از اوضاع کنونی سوریه و لبنان و سودان و لیبی بدتر خواهد بود.

حمله تاریخی هفتم اکتبر گذشته موجب شد دولت اشغالگر همه عللی را که باعث قلدری اش شده بود از دست داد و ارتش آن و نهادهای امنیتی اش را خوار و ذلیل کرد و قدرت بازدارندگی و برتری نظامی اش را از آن گرفت و همه معادلات نظامی و سیاسی را در منطقه تغییر داد و به روی همه طرحهای اسرائیل و در صدر آن طرح کوچاندن فلسطینیان کارت قرمز کشید و طرح کوچاندن فلسطینیان را جایگزین طرح کوچاندن اسرائیلی ها کرد که برای آنان ناخوشایند است.

انتهای پیام/ ع/ج